Roma locuta causa finita

W ostatnich dniach Pan na Watykanie zanominował kontrowersyjnego abpa Głódzia ksywa Flaszka na metropolitę gdańskiego, a Episkopat zawarczał przy tym, że media wywierają nacisk i wtrącają się w sprawy świętego Kościoła katolickiego. Pozwalam sobie mieć diametralnie odmienne zdanie.
Jeżeli Kościół rzymski wtrąca się w każdą dziedzinę życia państwa, to niech wie, że należy (kapłani) do tego państwa. Jeśli należy, to oznacza to, że podlega na ogólnych zasadach krytyce, a jego poszczególni funkcjonariusze mogą być wytykani palcami za wszelkie niegodziwości. Kościołowi pomyliło się praktycznie wszystko. Kościołowi pomyliła się misja, albowiem jego kapłani, nauczając o etyce i moralności, sami nie dają przykładu swoim postępowaniem. Pomyliły mu się epoki, ponieważ to nie są te mroczne czasy panoszenia się religijnej ciemnoty, kiedy wszędobylski Kościół wpływał politycznie na losy Europy i świata, pozostawiając za sobą zgliszcza i śmierć milionów ludzi, a tego garba przeszłości ta Stajnia Augiasza nigdy się nie pozbędzie.
Dziś ten Kościół krzyczy i roni krokodyle łzy, grzmi, gdy wolna prasa krytykuje go za różne złe decyzje i skandaliczne zachowanie poszczególnych kapłanów. Otóż wolna prasa ma do tego prawo zawsze! Nawet Święte prawo!
Ewentualna nominacja abpa Głódzia ksywa Flaszka wywołuje falę krytyki dlatego, że człowiek ten jest reprezentantem najbardziej wstecznych poglądów, rodem z epoki dyktatury katolickiej, gdzie słowo kapłana było święte i nie podlegało dyskusji. Należy ten hierarcha do grona ludzi, których sam broni koryfeuszy Ciemnogrodzia - a przy tym nie stroni od wystawnego życia kosztem państwa. Polski Kościół to nadęty balon, pusty w środku, wystarczy tylko przytknąć szpilkę. Przypominam, że na początku chrześcijaństwa biskupi byli wybierani przez zbory – czyli zgromadzenie wiernych i zajmowali się wtedy wyłącznie sprawami administracyjnymi. Kiedy Kościół jako organizacja stał się państwowy i utrwalił swoje struktury na wzór rzymskiej armii, biskupi przejęli wszelkie sprawy, jakie dziś wykonują, później w tym celu ustanowili sobie Pana na Watykanie. Wierni nie mają już nic do powiedzenia w sprawach nominacji i wiary, jako te „barany i owieczki” mają ślepo słuchać kapłanów i służyć im jak psy. Dziś ten styl część hierarchów chciałaby zachować. I do nich właśnie należy arcy-nominat. Amen!

Tym razem nieco historii tej Stajni Augiasza. Jak to bylo z faszyzmem idemokracją we Włoszech
+ + +
W encyklice Ubi Arcano Dei, ogłoszonej wkrótce po marszu na Rzym, papież Pius XI wypowiedział się przeciw udziałowi ludu czyli demokracji w kierowaniu Włochami, co było równoznaczne z poparciem dyktatury Mussoliniego, a niespełna dwa lata później wydatnie pomógł faszystom w przezwyciężeniu izolacji społecznej i głębokiego kryzysu politycznego - spowodowanego zabójstwem popularnego socjalisty Giacomo Matteotiego - domagając się od katolików posłuszeństwa wobec Duce, kierującego państwem z "niespotykaną siłą i świeżością ducha" i podkreślając zarazem, iż brak takowego posłuszeństwa jest grzechem.
Watykan w znacznym stopniu przyczynił się do obalenia rządów parlamentarnych we Włoszech i przechwycenia władzy przez partię faszystowską, dzięki czemu w kierowniczych gremiach tej partii - początkowo zdecydowanie antyklerykalnych - narodziło się przekonanie, iż hierarchia katolicka może być ważnym filarem nowego systemu. Kulminacyjną fazę współdziałania faszystów i Kościoła w sprawowaniu świecko-religijnej kontroli nad ludnością Italii, stanowiły Pakty Laterańskie z 11 lutego 1929 roku. W paktach tych Watykan poszedł wobec Mussoliniego na ustępstwa daleko większe aniżeli gotów był poczynić wobec któregokolwiek z przedfaszystowskich rządów włoskich: ograniczył do minimum żądania terytorialne, zrezygnował z gwarancji międzynarodowych i zredukował wydatnie roszczenia finansowe z tytułu odszkodowań. Ze swej strony faszyści odwzajemnili się Stolicy Apostolskiej konkordatem najbardziej korzystnym z wszystkich jakie zdołała ona zawrzeć w czasach nowożytnych.

Niektórzy historycy przypuszczają, że Watykan i Mussolini zawarli nieformalne, tajne porozumienie jeszcze przed marszem na Rzym. W przeciwnym razie niezrozumiały staje się życzliwy stosunek kurii rzymskiej wobec sięgających po władzę faszystów, którzy zaledwie kilka miesięcy wcześniej głosili hasło abasso il papa - "precz z papieżem" i rozpędzali procesje religijne.( Vide: E. Rossi, Il manganello e l'aspersorio, Bari 1968, s.46.)
- - -
Przypisy
* O rozmiarach tego kryzysu świadczy fakt, iż - wobec powszechnego oburzenia spowodowanego morderstwem Matteotiego - wielu faszystów nie miało odwagi pokazywać się publicznie, a sam Mussolini załamał się i wpadł w panikę. Jeszcze dwadzieścia lat później wielki duce ze zgrozą wspominał ten fragment swego życiorysu, w rozmowie z dziennikarzem Carlem Silvestriem, przyznając, iż myślał wówczas o złożeniu dymisji królowi, a nawet oczekiwał uwięzienia i kary śmierci.(Vide: P. Monelli, Mussolini piccolo borghese, Milano 1965, s.160.)
Vide: P. Scoppola,Chiesa e stato nella storia d'Italia, Bari 1967, s.520.

[link widoczny dla zalogowanych]

Zaprawdę powiadam Wam Siostry i Bracia
Tylko pod krzyżem, tylko pod tym znakiem - Polska jest biedna a Polak głuptakiem!