Księga Sędziów

Księga Sędziów (hebr. szofetim, łac. Judices) jest siódmą księgą historyczną w kanonie chrześcijańskim, a drugą księgą zbioru Proroków Wcześniejszych w Biblii Hebrajskiej. Wzięła nazwę od tzw. sędziów, którzy począwszy od wejścia Izraelitów do Kanaanu aż do powstania monarchii pełnili urząd rozjemczy nad pokoleniami.
Jej autorstwo i czas powstania niełatwo ustalić – księga składa się z wielu odrębnych fragmentów pochodzących z różnych czasów, zebranych w całość we wczesnym okresie monarchii i poddanych ostatecznej redakcji po zburzeniu Jerozolimy (VI w. przed Chr.).
Księga Sędziów opisuje formę organizacji rządów społeczności Izraela po wejściu do Ziemi Obiecanej. Opowiada o Izraelitach zjednoczonych w celu prowadzenia wojny przeciw Kananejczykom, opisuje okres sędziów (m.in. losy Gedeona i jego walki z Madianitami, nazirejczyka Samsona, jego zagadkę, zdradę ze strony Dalili i zemstę na Filistynach) i zawiera dodatek o nadużyciach w kulcie Jahwe oraz o wojnach Beniaminitów (po zbrodni mieszkańców Gibea).