Księga Powtórzonego Prawa

Księga Powtórzonego Prawa została ułożona w formie trzech mów Mojżesza (1,6-4,40; rozdz. 5-28; rozdz. 29-30) i końcowego dodatku (rozdz. 31-34), czyli końcowych "słów", które przekazuje Hebrajczykom przygotowującym się do wkroczenia do Kanaanu. "Słowa" te przypominają o dawnych czynach Boga, aby wzmocnić poczucie tożsamości obecnej wspólnoty. Następnie wzywa się lud, aby w przyszłości zachował wierność, opartą na tej wspólnotowej tożsamości. Pouczenia te i teologiczne powiązanie przeszłości z teraźniejszością i przyszłością wspólnoty nadają tej księdze literacką i teologiczną dynamikę. Pierwsza mowa streszcza wydarzenia, jakie miały miejsce od Synaju do rozbicia obozu w Moabie i kończy się naglącym apelem o dochowanie wierności Bogu. Druga mowa opisuje nadanie Dziesięciu Słów (Przykazań) na Synaju, po czym następuje objaśnienie pierwszego przykazania ze względu na Szema (Pwt 6,4-9; hebr., "słuchaj") oraz rozbudowany apel do ludu o dochowanie wierności Bogu, gdy doświadczą pokus w nowej ziemi. Szczegółowe pouczenia dotyczące życia wspólnoty zaczynają się w rozdz. 12, a kończą opisem ceremonii przymierza i homilią poświęconą odpowiedzialności wobec Boga i siebie nawzajem. Trzecia mowa streszcza dwie pierwsze i obejmuje przegląd historyczny, odnowę przymierza, wezwania do wierności i ostrzeżenia przed skutkami nieposłuszeństwa. Podsumowanie zawiera instrukcje dotyczące następcy Mojżesza, pouczenia końcowe i modlitwy, Pieśń i Błogosławieństwo Mojżesza oraz opis jego śmierci.