Księga Liczb

Treść Księgi Liczb została zaczerpnięta z tradycji JE (jahwistycznej-elohistycznej) i P (kapłańskiej). Do tradycji JE należy duża część materiału narracyjnego: 10,29-33.35-36; 11,1-12,16; 13,17b-20.22-24. 26b-31. 33; 14,1b .4.11-25.39-45; 16,1b-2a.12-15.25.26b.27b-34; 20,14-22a; 21,1-25,5; fragmenty z 32, 1-33,49. Inny materiał narracyjny oraz przypisy rytualne i prawne (również 22,1 i fragmenty z 32,1-33,49) są związane z tradycją P. Ostatnio się twierdzi, że materiał P jest w rzeczywistości niejednorodny i składa się z właściwej tradycji P i z tekstów pochodzących z tzw. szkoły H (od ang. Holiness "Świętość"), związanej z tzw. Prawem Świętości, przekazanym w Kpł 17-19. Materiał H stanowi większość tekstów prawnych w rozdz. 1-10; 15; 18, z wyłączeniem prawo posądzenie, o cudzołóstwie i o nazireacie w rozdz. 5-6. Szkoła H dodała do podstawowego materiału P rozporządzenia o zanieczyszczeniu przez dotknięcie się zmarłego i o świętach (19,2a. 10b-13.20-21; 28,2b.6.22-23.30.3la; 29,5-6.11.16.19.22.25.28,31.34.38 ). Ma także Swój udział w epizodach o zwiadowcach 03,1-17a; 14,26-35), o buncie Koracha i jego następstwach (16, 1a.2b-11.16-24.26a.35; 16,36 [hebr. 17,1]-17,12 [28]) i w innych opowiadaniach (20,1-13.22b-29; 25,6-18; 27,1-23).
Materiał literacki w tej księdze pochodzi z okresu znacznie późniejszego niż czasy, które są w nim opisane. W tekstach daje się zauważyć łączenie różnych wersji tego samego opowiadania i całą księgę przenikają elementy folklorystyczne. Z tego względu księgi nie można traktować jako ścisłego przekazu historycznego. Przedstawia ona jednak wielką wartość, będąc odbiciem kierunków rozwoju późniejszej tradycji izraelskiej.