Księga Sofoniasza

Księga Sofoniasza jest zaliczana do ksiąg proroków mniejszych. Kanon Biblii Hebrajskiej włączył ją do Księgi Dwunastu. Jej nazwa pochodzi od imienia proroka Sofoniasza (hebr. Sefanjah – Jahwe ochronił) działającego w Judzie w VII w. przed Chr.
Została spisana przez samego proroka przed reformą Jozjasza. W czasie po wygnaniu babilońskim dołączono do niej nieliczne uzupełnienia.
Proroctwa Sofoniasza ukazują radykalną reakcję Boga na bałwochwalcze skutki rządów Manassesa (697-642 r. przed Chr.) i Amona (642-640 r. przed Chr.) w Judzie. Prorok piętnuje niesprawiedliwość i synkretyzm religijny, nawołuje do posłuszeństwa woli Bożej, bo brak uległości i pokory spowoduje nadejście Dnia Jahwe (dnia sądu). Księga nie zawiera idei mesjańskich, zapowiada jednak ludowi judzkiemu odrodzenie moralne i pomyślną przyszłość.