Księga Habakuka

Księga Habakuka jest ósmą księgą zbioru proroków mniejszych. W Biblii Hebrajskiej wchodzi w skład Księgi Dwunastu.
Nazwa księgi pochodzi od imienia proroka Habakuka działającego w Judzie pod koniec VII w. przed Chr. (czasy Jozjasza i Jojakima). Jemu też jest przypisywane jej autorstwo, choć ostateczna redakcja nastąpiła zapewne w VI w. przed Chr.
Punktem kulminacyjnym nauki Habakuka o sprawiedliwości jest stwierdzenie, że nieprawy zginie, natomiast sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności. Rozdziały 1-2 to dwie indywidualne lamentacje prorockie i dwie odpowiedzi Boga (druga z nich przechodzi w pięciokrotne „biada” pod adresem nieprawych). Ostatni rozdział jest modlitwą Habakuka mającą formę hymnu opisującego wystąpienie Boga przeciwko Jego nieprzyjaciołom (Bóg-Wojownik). Uwagi dotyczące jej muzycznego wykonywania świadczą o używaniu tego tekstu w liturgii.
Zdanie: „Sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności” (Ha 2,4) stało się jedną z najważniejszych starotestamentowych podstaw nauki św. Pawła o usprawiedliwieniu.
W jednej z grot Qumran odnaleziono komentarz do 1 i 2 rozdziału Księgi Habakuka.