Księga Ezdrasza

Księga Ezdrasza jest piętnastą księgą historyczną Starego Testamentu a ostatnią (24.) Biblii Hebrajskiej. Połączona jest tam z Księgą Nehemiasza, z którą pierwotnie stanowiły całość (podział nastąpił dopiero w greckich kodeksach) i umieszczona w zbiorze Pism. Nazwa pochodzi od głównej postaci opisywanej w księdze – Ezdrasza – kapłana i uczonego w Prawie.
Została zredagowana prawdopodobnie na przełomie IV/III w. przed Chr.
Księga Ezdrasza stanowi kontynuację Ksiąg Kronik. Opisuje powrót Judejczyków z wygnania babilońskiego do Jerozolimy na mocy edyktu Cyrusa, odbudowę świątyni (tzw. druga świątynia, Zorobabela) i powrót drugiej licznej grupy pod wodzą Ezdrasza, który zreorganizował kult i przeprowadził reformę.